Wspomnienie Profesora Wiesława Kaniewskiego
Głęboko zasmuceni żegnamy wybitnego uczonego, wychowawcę wielu pokoleń inżynierów, prof. dr. inż. Wiesława Kaniewskiego. Urodził się w 1931 roku w Brześciu Kujawskim. Dyplom magistra inżyniera uzyskał w 1956 roku na Wydziale Mechanicznym. W Politechnice Łódzkiej zaczął pracować w Katedrze Obróbki Skrawaniem i Obrabiarek w 1952 roku, od roku 1953 pracował w Katedrze Podstaw Konstrukcji Maszyn, którą kierował w latach 1969-1970. Po reorganizacji Wydziału był zastępcą dyrektora, a w latach 1976-1983 dyrektorem Instytutu Konstrukcji Maszyn. Od roku 1969 był kierownikiem Zakładu Podstaw Konstrukcji Maszyn. W latach 1969-1976 był kierownikiem Studium Doktoranckiego z Podstaw Konstrukcji Maszyn. Był wieloletnim członkiem ministerialnej Komisji ds. oceny kształcenia.
Włożył duży wkład w rozwój teorii smarowania. Zainicjował i zorganizował zespół naukowy prowadzący kompleksowo badania w zakresie termo-elasto-hydrodynamicznej teorii smarowania. Był wybitnym specjalistą w zakresie Podstaw Konstrukcji Maszyn a zwłaszcza łożyskowań ślizgowych.
Był autorem 83 publikacji, kilkudziesięciu referatów, 5 patentów. Wypromował 16 doktorów. Brał czynny udział w pracach wielu renomowanych międzynarodowych i ogólnokrajowych komitetów naukowych, komisji dydaktycznych oraz komitetów redakcyjnych. Był członkiem Komisji Normalizacji DIN w zakresie łożyskowań ślizgowych.
Po przejściu na emeryturę w 2001 roku pracował w Politechnice Łódzkiej na części etatu. W latach 2003-2005 był przewodniczącym Komisji Historycznej Politechniki Łódzkiej. W latach 2003 – 2009 był zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego w katedrze Konstrukcji Maszyn Politechniki Rzeszowskiej. Wyróżniony licznymi odznaczeniami, m.in. Krzyżem Oficerskim OOP. Profesor Kaniewski był przykładem uczonego, który całą swoją karierę zawodową, naukową, dydaktyczną i organizacyjną związał z dyscypliną Podstawy Konstrukcji Maszyn, będąc zwolennikiem rzetelnego inżynierskiego podejścia. W tym sensie należy uznać jego działalność za kontynuację tradycji „przedwojennych" wykładowców tego przedmiotu: W. Korewa i inni. Włożył także duży wkład w rozwój nowoczesnych technik modelowania i projektowania części zespołów maszyn.
Współtworzył w latach 60-tych ubiegłego wieku oraz propagował nowoczesne osiągnięcia z zakresu konstrukcji maszyn na Sympozjonach Podstaw Konstrukcji Maszyn, w których uczestniczył do 2017 r. Chętnie wspierał też nowe przedsięwzięcia i konferencje np. „Central Industrial District as the potential for development and innovation in constructions and technologies of special purpose". Konferencja ta organizowana jest od dwóch lat przez WMT w Stalowej Woli. Odszedł od nas przyjaciel i mentor, w tym miejscu można powiedzieć słowami W. Szymborskiej „Ktoś tu był i był , a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma”.
Rektor, pracownicy Katedry Konstrukcji Maszyn Wydziału Budowy Maszyn i Lotnictwa oraz pracownicy Wydziału Mechaniczno-Technologicznego.
